yüzünde taşıyorsan rüzgârını,
bozkırda atlara eğik binilir.
suya inen geyiklerin sesi,
eğik savrulur söğütlere.
kirpiği eğikse gecenin
yaz göğüne eğik düşer gölgesi.
ıssız sokağa sarkan gülün
gece kokusu eğiktir.
kızıl tayfunlar, dil yangınları,
ten ve kükürt buğusu içinde:
insan insana çokça eğiktir.
Ahmet UysalKayıt Tarihi : 12.9.2018 14:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!