Eğerlerin Anlamı Olsaydı

Adını unutacağım bir yer olmalı,
Sesimin titremesinin anlamının olmadığı bir yer.
Orada kendini hatırlatamamalısın bana,
Sesini, yüzünü, gözlerini değil,
Resmini, ismini bile unutabilmeliyim tatlı bir yalnızlıkta.
Yeni bir liman değil,
Yeni bir gemi değil,
Yeni bir dünyam olmalı…
Ateşi ben olmalıyım o dünyanın, yeniden yanmamak için.
Yağmuru ben olmalıyım, sırılsıklam aşka kanmamak için.
Dipsiz kuyuları ben olmalıyım, karanlıktan korkmamak için.
Ben olmamalıyım, yeni bir dünya yaratırken kendime,
Ben olmamalıyım, çünkü inkar edebilseydim seni pervasızca,
İnkar edebilseydim,
Eğer,
Hiç
Edemedim ki,
Nerden bileyim.
Yine de farklı olurdu elbet, yeni bir dünya gerekmezdi belki de.
Duymasın adını kimse dilimde diye korkmazdım,
Ateşlendiğim zamanlar adını sayıklayabilirdim şifa niyetine.
İnkar edebilseydim eğer seni,
Resmin çıktığında odamın bir köşesinden sebepsizce,
Yırtıp atabilirdim bir kenara.
Adını andıklarında hızlanmazdı nefesim,
Şarkı mısralarında aramazdım seni,
Hayra yormaya çalışmazdım rüyalarımı.
İnsanlarla konuşacak birkaç çift lafım olurdu,
Sürekli gülmeye çalışmazdım ağlayan yüzümü gizlesin diye,
Geceleri kaldırımlara sarılmazdım içimi dökmek için,
Öyle durup beklemezdim seni, seni sevmeyi…
Ateş olabilir miyim, yağmur ya da bir kuyu,
Beni tanıdığın kadarıyla söyle desem,
Söylemezsin işte.
Hangi yemeği severim bilemezsin,
Çayı kaç şekerli içtiğimi,
Kahveyi sert mi yoksa sütlü mü sevdiğimi,
Hangi filmde gülerim,
Hangi şarkıda ağlarım bilemezsin,
Neden uyuyamadığımı, niye kalkamadığımı,
Yazarlardan kimi okuduğumu,
Kimin şarkılarını dinlediğimi,
Parfümümün kokusunu,
Bilemezsin,
Seni ne kadar sevdiğimi…
Bilseydin eğer,
Eğerlerin bir anlamı olsaydı hayatta,
Ya gözlerin gözlerime değerdi,
Ya da inkar edebilirdim ettiğim tüm sözleri…