Ege’nin Gözbebeği Şiiri - Meral Bahçetepe

Ege’nin gözbebeğiyim;
Bembeyaz evlerimle, mor begonvillerle doluyum.
Her taşım, her sokağım
Bir zamanlar yaşanmış aşkların izleriyle örülüdür.
Uzaktan gelir kokusu
Mandalina çiçeğinin;
Ben onun kanadına konmuş narin kelebeğim.
Akşamları kızıllar yayılır gökyüzüme,
Güneş, her gün yeniden âşık olur denize.
Adalarım ufkumu kapatsa da
Her kumsalımda hatıraların sesi yankılanır;
Dalga dalga büyür içimde.
Usta ellerin emeğiyle
Sular üzerinde salınan bir ahşap tekneyim.
Kışın sessiz, sakin görünürüm belki,
Ama yazları
Her kalpte yeniden filizlenen
O unutulmaz tutkunun ta kendisiyim.
Denize nazır kurulmuş sofranın
Belki mezesi değilim ama
Süzülen beyaz rakının en derin yudumuyum.
Harmandalı ezgisiyle dönen,
Yanık yürekli, gururlu bir efeyim.
Yıkık dökük zamanlara başkaldıran,
Rüzgârların sevgilisi yeldeğirmeniyim.
Ben kaleyim, Tavşan Adası’yım,
Pedasa’nın sessiz tarihi,
Sandıma’nın serin sığınağıyım.
Ben Bodrum’um;
Bir özlem, bir tutku, bir ömürlük hatırayım.