Efulim Şiiri - Tuğba Gündüz

EFULİM

Yazık ettin geride kalan sevdama
Kimsesiz kalışlarımla tünüyorum
Vefasızlığının hırkası var üzerimde, ısıtmıyor
Bıraktığın beyaz bir sayfada
Satırlarımın katili oldun
Zehirli geceler bıraktın bana, kendimi arıyorum
Kalemim ağladı seni satırlara yazınca.

Rutubetli odamda sigaranın dumanıyla
Kokunu içime çekiyorum
Vefasız gidişini unutmaya çalışıyorum
Ama sen dolu her yer
Seni bensizliğe, beni kimsesizliğe
Bırakıyorum kadehlerde
Bastığın her yer benim, satırlarımın katili vefasız!

Evin içi gibi darmadağınık halde bıraktın beni
Kalbimin içi antika köşesi gibi anılarla dolu
Kapının anahtarı nerede bilmiyorum
Efulim kayıp bulamıyorum
Senin oturduğun koltuk hâlâ bomboş
Üzerinde sanki acılar var.

Karanlık odanın duvarları senin gölgeni saklıyor
Teninin kokusu hâlâ yastığında
Burnumun direğini sızlatıyor
Kalbimi acıtıyor, boşluğun dolmuyor.
Ölmek için haykırıyorum
Alkol şişeleri dostum oldu.

Gözyaşlarım seni mühürlüyor kalbime
Hatıraların el ele bana kadeh kaldırıyor
Sen benden vazgeçtin ama hatıraların
Bende kalmış
Özlemini çektiriyor bana
Nasır tuttu bu kalbim, kabukları kanıyor.

İçtiğim sigaralarda seni içime çekiyorum
Hatıralarının hazırladığı
Çilingir sofralarında kaldım,
Kadehler tokuşturur oluyorum
Göğsümü parçalıyor gidişin
Meçhul oldum, ben senin yüreğinde tutuklu kaldım
Salmıyor gardiyan hatıraların beni.

Ektiğin gül fidanı kurudu, üzeri tomurcuk dolu hâlâ
Gonca güllerini açamadı
Seven sevdiğini bırakmaz gibi dalında kaldı
Yapraklarından kadehlere kayık yaptım
Kimsesiz kalışlarımın hatıralarında yaşıyorum
Toprağın güneşi bekleyişi gibi bekliyorum seni.

Senin aşkını güneşe yazdım ben
Sen buz kürelerine yazmışsın yönü kayıp
Anılarımın arasında kaskatı bir haldeyim
Buz gibi bu kalbe karabasan çöktü
Sensizliğin gitmiyor bu kalpten
Her kapının tıkırtısında
Sen sanıyorum, koşuyorum.

Yokluğunun acısı bende kaldı
Çık gel kalbim üşüyor
Baktığım aynamın çatlakları ben doluyum
Paramparça, yüzüm bıçak kesikleri gibi,
Parçalarım birleşmiş sanki
Doldurduğum her kadehte sen varsın
Şarabın kokusu sen gibi geliyor.

Bir elimde kadeh bir elimde anılarımız
Karşımda tozlu bir sehpa
Üzerinde silah yanında bir mermi
Kendimle Rus ruleti oynamak geliyor
Seviyor sevmiyor… Seviyor sevmiyor
Lan hiç mi sevmedin, hiç mi?

Ben de bir mermiyle gidiyorum
Bu yalan dünyada bir ben sevilmemişim
Benden gidişin gibi sessiz gidiyorum.
Anılarımı da kendimle götürüyorum.
Affet, ben seni sevdim, sen değil.

Seni çok seviyorum ama git…
Sahipsiz bıraktığın ruhuma, aşkıma
Beden arıyor kefenim
Bütün renklerimi simsiyah ettin, git ulan git!
Odamdaki hatıralarını, kokunu da al git.

Gökte şimşekler, yağmur camları yalıyor
Yağmur damlalarının her biri
Senin kahpece gidişini
Temizlemek istiyor sanki
Senin gidişini ve kahpeliğini
Yağmurlar da temizleyemez
Git ulan git!