Efsun II Şiiri - Ayşe Uçar

unutamamak
ruhu yıkan deprem
sevda ne bitirim çile insani lime lime eden
hasret küçücük bir anıyla
kıvılcım kıvılcım

- ateş ve kor

o ateş ki
en umulmadık anda öldürücü bir hisle gelir
alevlenir
acıyla başlar yangın küllerinden doğarcasına
göğe savrulur sana ulaşırcasına

adına
şarkılar söyler hoyrat rüzgârlar
her kıyıda öksüz martılar gözyaşı döker
ay ışığı resmini çizer karanlığa
parmaklarını hissederim tenimde
kıyametler kopar zihnimde
kar boran yağar saçlarıma
her zerrem donar
seni arar

-a r a r ı m

kalbim
her ritimde sen diye atar
yalnız yalnızca sana seslenir
her nefesim buğulu bir göz
buğulu bir yangın

-senin dokunuşunu özler

uyurken
uyanıkken bile seninle her dakikam
ruhum ellerinle sarılmayı bekleyen
çıra gibi titrer

özlem ve hasret
pimi çekilmiş bir bomba gibi
her gün her saniye patlar içimde

kavuşsam ah!
içimdeki tutku seli külleriyle boğacak dünyayı

ve
sen
saklı sevdam
sen gönlümdeki efsun
hep kalbimde gizlenen sır
beni öldüren tutku

-a ş k

.........

1608202523:21