Efsanelerimden Şiiri - Ayhan Sarıoğlu

Aşkın kahramanlarına

EFSANELERİMDEN

Son konuklar da gülüşleri masalarda bırakıp giderken
Hasret şiirleridir dudaklarımdan dökülen
Söyleşiye dalmışımdır aslında kendi yüreğimle
Bastırıp yüzümü kadehimdeki puslu düşlere
Bekleyişler de tanımsızlaşırsa…

Uzak yolculuklara çıkarım aydınlık şafaklarda
Nerede rüzgara tutulmuş buğday tarlaları görsem
Saçların kadar esintili bir gülüşle
İşte aşktır derim bu salına, salına gelen.

Ve ela gözlerinde kirpik ağrısı perçem yağmurları
Çelimsiz ruhlardan tutkulu bir sevdaya
Anılar sarkacında başımın üstünde demir çubukla sallanan
Mutlu aşk yoktur der Aragon
Yangınlara düşer Mayakovski, Lili’yi severken
Ve Nazım Hikmet Vera’ya sarılırken ince belinden
Karları çatırdata, çatırdata…

Lermantov zamanımızın kahramanıyla
Vurulup düşerken göğsünde bir kurşunla
Aşka inanmamıştı zaten.
Ve Roza’nın gözleri
Ren kıyısında donuklaşınca

Dolares İspanyol iç savaşında No pasoran dedi ve
Çanlar kimin için çalıyordu öyle!
O da sevmişti tarihin içinden kızıl güllerle geçerken
Bense, belleğimde sarı güller saklarım şimdilerden
Hem de isyan ve ayrılık koktuklarını bilmeden…

AYHAN SARIOĞLU

06.10.1997