Efsane Değil.. Şiiri - İzzet Yaylacı

Gönül hanesinde ben bir konuğum,
Bende görür gözler, beni söyler dil.
Hakikat bilip de hak konuştuğum,
Gerçekten bihaber efsane değil.

Kuş tüyünden körpe benim kabuğum,
Kılıflar sahtekar iffetler sefil.
Hep bende kaybolur titrek soluğum,
Böyle serzenişim mestane değil.

Kürkümde diş izi ve yokluk pençe,
Her göz yumuşumda bir Ebu Cehil.
Aklım sırlı kutu beynim kelepçe
Hayat hapsettiğim kaşane değil.

Mahkummuş benliğe benli gözyaşı,
Katre katre aktı ummana rezil,
Aşk denilen güle açtı savaşı,
Şimdi düşmanları yegane değil.

Elimde gaipten bir çatal kaşık,
Çekil git başımdan ey firak çekil.
Batmadan bahtımda şu masum ışık,
Bir umut yutkundum peymane değil.

Her lahza kapımı bir ıslık çalar,
Umut tufanında kalleşlik sebil.
Rüyamda eştiğim kabri açsalar,
Gel gel diyen derviş divane değil.

Gönül havanında gururu kırın,
Budur erenlerde birinci delil,
Susmayın, konuşun Hakk’ ı haykırın,
Sükun içre sükun merdane değil.