Efsane 24 Şiiri - Mikdat Bal

Yaşarım yeni baştan eski hatıraları
Sezerek yazıyorum özüm anar arkadaş
Aradan bin yıl geçse unutmam oraları
Gezerek tozuyorum dizim kanar arkadaş

Başım döndüğü zaman düşünürüm çökerek
Yanarım için için göz yaşımı dökerek
Gurbet elde vatanın özlemini çekerek
Kızarak beziyorum gözüm pınar arkadaş

Hayalde dağlar güzel gerçekte koşulmuyor
Kangren oldu yarlar derindir deşilmiyor
Arap saçına dönen problemler aşılmıyor
Çözerek bozuyorum közüm yanar arkdaş

Gurbet, vatan yan yana Ferhatla Şirin olur
Yemyeşil dağlarımız meltemi serin olur
Göllerim, havuzlarım boyumca derin olur
Kazarak yüzüyorum yüzüm donar arkadaş

Gurbet ikiye katlar benim kaygılarımı
Memleket hep aklımda böler uykularımı
İçimden geçenleri, bütün duygularımı
Yazarak diziyorum sazım sunar arkadaş

Kavuşmayı dilerim çatmadan bana ölüm
Hem hava hem karadan sanki kapalı yolum
Dert deryası içinde bağlı ayağım kolum
Yüzerek sızıyorum hızım diner arkadaş

Özlüyorum, hayranım halkımın dehasına
Irgatlara giderdik herkesin sahasına
İnci gibi her şeyi anlatmak pahasına
Dizerek çiziyorum sözüm döner arkadaş

Özlem doldurdu benim benliğimi özümü
Geleceğim diyorum verdim size sözümü
Kara bahtım güldürmez bu dünyada yüzümü
Bezerek büzüyorum mazim fener arkadaş

Gerçek hayal karıştı gurbette dura dura
Yaylada inekleri ergen sürerdik kıra
Bazen çoban olurum davarı ardı sıra
Düzerek çözüyorum kozum hüner arkadaş

Kavalım var tazım var koyunlar girer yola
Komutları veririm koşturup sağa sola
Ne istirahat kalır, ne bir dakkalık mola
Üzerek eziyorum tazım bunar arkadaş

Der Mikdatî sadece çaresiz boyun eğer
Bütün bu yazdıklarım bir hayal imiş meğer
Oturduğum koltuktan başım göklere değer
Azarak uzuyorum pozum çınar arkadaş

Not: Ayaklar dört kafiye üzerinden