Eflatün Masal Şiiri - Leyla Şerif Emin

İki hayret ettim sonra alıştım
Gün geçtikçe hayretler içinde kaldım
Yaprak dağlarında yuvarladım çocukluğumu
Beğenmediğim her cümleyi camdan fırlattım
Rüzgârdan olsa gerek yapıştılar pervazlara
Her nehir bir cenaze yıkadığı gibi
Ben ölülerimi şiirlerde yıkadım
Saç tellerime konduğunda güvercinler
Örgülerden yeni bir şehir doğurdum
Bulutları yağmur yıkayınca
Kar tanecikleri intihar ediyor sanırdım
Düşerken toprağa gözümden insanlar
Hayretlerimi yavaş yavaş azalttım

İki gayretten sonra toparlandım
Ha gayretler içinde umutlarımı topladım
Çiçek açtığım her anda bahar geldi sandım
Hava güneşliydi, annemin gençliğinden bir an’dım
Karlı bir masada
Dün akşam kuşlar yem bulamayınca
En çok da kibritçi kızın üşüyen ellerinde yandım...
Bana mavi düşlerden bahsetmeyin şimdi
Bir baş sağlığı dileği kadar formaliteden
Yâr olmayacak bir metanet için bunca cümleden
Uzaklaşıp gidin şimdi cümleten
Dün gece bütün naifliğimle yine sizi andım
Yüzüme gülen bir papatya gibiydiniz
Sevilip sevilmedğimi hiç sormadığım
Rüzgâr gülü gibi elleriniz karıştı rüzgârıma
Kısaca insanlığınıza kandım
Çekildi suyu artık şaşkınlığımın
Ben bir nehir kenarı bankına iki bilet aldım
Tembihedim illa umuda bakan bir yer olsun
Perdeyi kuşlar açsın
Kar taneleri ile alkış tutalım
Bir tutalım sevgiyle nefreti
İfriti altedelim eflâtün bir masalda
Gayrete hayret etsin çıldıran nehirler
Ama illa
Bir damla insanlık kazansın sonunda...

17 Şubat 2025