Derûn Şiiri - Erhan Atıf Meral

Bir katrelik suda aşk; ulaşır mı ummana,
Sensizken ab-ı hayat can olur mu canana,
Açılsın yedi kat sema bu vakt-i seherde,
Kalkınca perdeler, Reyyan olur mu cihana…

Ey aşk-ı hazinim, gel hüznüme sırdaş ol!
Deruni girdaplarda tut beni, kandilim ol!
Sensiz; rüyalar kayboldu izbe düşlerde,
Gel de aydınlansın gölgeler, geceme dol!

Nedendir kalbimdeki bu amansız rüzgâr,
Neden ufkumu terk etmiyor cümle ağyar,
Secde serinliğinde ağlıyor gözlerim,
Sendedir şah-ı yâr, derde derman lütufkar!

Dünlerim gün oldu, günlerim düne bedel,
Ne mazim kaldı yanında ne de müstakbel,
Ebedi bir beka, bakide bir sonsuzluk,
Sen ki bende; yed-i beyza, bembeyaz bir el…

Makam-ı Yunus’tur bu, sağ olmaz mı sollar,
Uzasın da Tuğba olsun cennette dallar,
Yoklukta yok olmadan, ona yâr olunmaz,
Aşkın dergâhında, sana varmaz mı yollar...