Efendım... Şiiri - Fatma Alageyik

Efendim.........

Ey kara kışımda bitmeyen bahar
Burcu burcu kokan gülüm efendim.!
Ey kuru çöllerde yükselen buhar
Senin ile hoştur ölüm efendim.!

Ne mutlu ki eşsiz bir cengin vardır
Açan her yemişde bir rengin vardır
Şefaat sancakta ahengin vardır
Seni nasıl övsün dilim efendim.

Seni hiç bir kalem asla yazamaz
Yazılmış olanı da kimse bozamaz
Aşkın şifresini kimse çözemez
Sen olmazsan çürür dalım efendim.!

Şu yedi kat gökler destanın yazar
Kuşlar selam verir keşişler azar
Değmesin muhabet mührüne nazar
Sensiz arı sunmaz balım efendim.1

Akmıyor mürekkep utandı senden
Mısralar uçuyor küsüyor benden
Kemter kulun hesap soruyor tenden
Şaşırdım kayboldu yolum efendim.

Aradım durdum seni açan güllerde
Sordum seni hergün esen yellerde
Bulmadım izini kızgın çöllerde
Görünmüyor sağım solum efendim.

Fatma diyor yaram azdı hayamda
Bir mucize olsan gelsen kıyamda
Tek dileğim seni görsem rüyamda
Vallah sensiz dünya zalım efendim.

Fatma ALAGEYİK