Efe Yılmaz Şiirleri - Şair Efe Yılmaz

İnsan unutuyor bazen
Anlamsız geçiyor
Bütün günler, zaman, her şey
Anlatamıyorum

Bir zaman sonra

Hatırlıyor musun?

İkimiz de daha yeni yeni toparlanıyor, o dağ gibi üzüntülerin içinden çıkmaya çalışıyorduk.

Sen de: Yorgun iki aşk zede.
Ben diyeyim: Aşktan canı yanmış iki merhametli insan.

Beni sadece sev istiyorum
Ellerimden tut, gözlerime bak istiyorum
Kalbime sadece kalbini ver
Ben zaten seninim
Ben sadece seni benim bilmek istiyorum

Bilmezdim ki ben
Sustuklarımda kaldığını
Seni kimselere anlatamayacağımı
Bilemezdim

Yalnızlığın aslında fiziki bir şey olduğunu

Biz

Ne tam olduk seninle
Ne de yarım kaldık

Ya varmışız gibi yaptık onca zaman birbirimizin hayatlarında

Vakit buraya kadarmış
En sonunda yüreğimden çıkıp gidiyorsun

Onca zaman tek başıma verdiğim mücadeleyi
Yine tek başıma sonlandırıyorum

Dağıldı ortalık
Ya da
Toplayamamışım hiç

Tutmaya çalıştım oysa
Düşmüş

Deli kadınları sevin

Aslında onlar
En masum
En içten
En yürekli kadınlardır

Gidiyorum
Yollar açık
Tüm yolcular sessiz

Herkesin bir hikâyesi var belli ki

Bir şiirin yarısında kalmış gibiyim
Gülüşlerinden uzak
Sesinden uzak
Ellerinden
Gözlerinden uzak