Ediz Servan Erdinç Şiirleri - Şair Ediz ...

Bu gece yarısı, bu beton kentten
Bütün çirkinlikleri götüren senin sesindir
Karanlığa mavi gömlek giydirdin diye
Yüzünü alıp yağmursuz umutlarıma

Bilin İstedim

Sevda mektebinde üstat olmuşum
Mecnun talebemdir, bilin istedim
Dillerden düşmeyen bir ad olmuşum
Gönül cehennemdir bilin istedim

Didem

Aşk çölünün yaktığı, benim en garip âdem
Küllerim dökülüyor kor saçlarından Didem
Aklımı kurban eder aramızdaki muhal
Benim gibi hasrettir gözlerine Tac Mahal

Didem’di

Su gibiydi endamı, kor gibiydi saçları
Tükenmez sevgisiyle arşın nuru ışığım
Sinemde dansa kalkar onun parmak uçları
Berrak buğulu beyaz ellerine âşığım

Yağmurun ardından döküldün
Dilime sarhoş bir zaman gibi
Şimdi sen elinde aşkla gelsen
Başını okşayacağız kavgalarımızın

Çıktın yine karşıma yumuşacık sesinle
Çiçekli gözlerimi götür mavi otobüs
Ufkumu boğan her sis dağıldı nefesinle
Verimli sözlerimi götür mavi otobüs

Gideceğin yerlerin sımsıcak saçlarına

Bizi düşünüyorum, mesut.
Sen konuşunca, mevsim mavi.
Güzelsin, bitmeyen aşklar gibi
Yaprakların çocukluk saçıyor

Önümden geçen rüzgâr, incecik belin gibi
Şu servi boylu dağlar boyunu senden almış
Dünyada cennet var mı mavi gözlerin gibi
Eşsiz olan ırmaklar suyunu senden almış

Ruhum sensiz hep böyle delikanlı bir serkeş

Sesin sesime birden değerken anladım ki
Gözyaşımı sevginden başkası silmiyormuş
Sevda sana boynumu eğerken anladım ki
Yüreğim sensiz nefes almayı bilmiyormuş

Gülüşlerin baharlar getirmişken kalbime

Ey benim lebi uçmak serv-i nihâl sultânım
Zülüfünü gizliyor, gûl-i bir şal sultânım

Müjgânını salıver, âh çekeyim uğruna
Senin için dökülen hun sanki bal sultânım