Ediz Karaoğlu Şiirleri - Şair Ediz Karaoğlu

Ben seni ilk o gün sevmiştim,
Hani o masama ilk gelip adını söylediğinde,
Hani bana “Ediz bey” dediğinde güldüğümüzde,
Oysa sen beni tanımıyordun bile,
Ne kim olduğumu biliyordun, ne düşüncelerimi,
Ama ben seni ilk o gün sevmiştim…

Bak işte utanmıyorum sevdiğimi söylerken küçük kız,
Ellerimin titreyişleri sevincimden olsa gerek,
Anlayacağın çok farklıyım iki ay öncesinden,
10 ocak oldu sevgilim, farkında mısın?
Şimdi sıcak tebessümlerin gözlerimin önünde her an,
Ve inadına, mutluyum diyişlerin,

Adı aşk olsa bunun,biterdi,
Bir sabah aniden geldiği gibi buraya kadarmış derdi,
Göz kapaklarımı inan bu kadar titretmezdi,
Buna yalnızca bir heves deme sakın,
Heves olsa geldiği gibi gitmesini de bilirdi…
Peki ne değişti,

Bir sevda çiz hayatım,
İçinde Akdeniz’in hırçın olmayan dalgaları,
Ve bir de sen ol,
Bulamam senden daha haşarı,
Ve sonra yeşert içimdeki sana olan duyguları,
O duygular ki,senden öte bir duygu kalmadı…

Neler yaşadığımı bir ben bilirim,
Bakma sen herkes güya beni benden bile iyi biliyor,
Ama kimse bakmadı kafamı her yastığa koyuşumdaki çaresizliğime,
Kimse dinlemedi,eğilmedi,istemedi,
İstemedi bu dünya ne beni ne de sevgimi…
Sustum,

Seni sevmek,denizi sevmek demek,
Bulunduğun ortama korkudan girememek,
Bir dalgan ile savrulup gideceğimi bildiğim halde,
Seni sevmek,rüyaları gerçekleştirmek demek...
Seni sevmek,denizi sevmek demek,
Her sabah yanına gelip 'günaydın' demek,

Ordasın, biliyorum,
Ordasın ve açmıyorsun kapını,
Oysa mevsim gibi kapına geldim,
Ellerimde papatyalar var,
Seni özlüyor...
Bu gökyüzü, bu deniz, bu ay,

Havaya bir taş atsam acaba,
Bütün gücümle, bütün içtenliğimle,
Vurabilir miyim acaba,
O kuzey demir atmış yıldızı?
Kaydırabilir miyim vurursam eğer?

Seni sevmek nasıl da yakışır adama aslında,
Keşke bana,keşke adam gibi seven bu aşığa,
Tıpkı gözlerindeki mutluluğun gözlerine,
Tıpkı gülümsemenin tüm bedenine yakıştığı gibi,
Seni sana layık olacak şekilde sevmek,
Ne kadar zor aslında…

HEP DÖRT NALA GİDEN ATLARIN ÖZGÜRLÜKLERİNDEN SÖZ EDİLİR,

İÇLERİNDE OYSA Kİ ÖYLE BİR HASRET VARDIR Kİ ÖZGÜRLÜĞE,

NE BİLİNİR, NE DE TAHMİN EDİLİR...