Ardı sıra sıralanmış dağlar,
Başında bulutlar ağlar,
Kızıl güneşin aksi mavi denizde parlar,
Bir yengeç mavi çarşaf altında halimize ağlar,
Binlerce insanın uğultusu içinde bir tek senin sessizliğin içimde sızlar,
İki metre kare içinde bir parça umut ,
Yanıbaşımda sen,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta