Ederlezi 4 Şiiri - Feyzullah Evcil

Gördü kendini,
Dedi mani ile...

Işığımın turabı oldun gari,
Giyerim üzerim ol sari,sari,
Vehmimde o benim canımın yâri,
Yakama taktım şahinimin gözü

Der:
Bir şahin olur uçar gider
Işık hızıyla ören dağına doğru....
Konar bir kayanın üzerine...
İkrar verir:

Karanfil sarı idi oldu mavi
Pervanede sevmiştim ben o yâri
Düşlerim, ne olacak şimdi hâli
Bırak beni artık yanayım gali

İndi yarin bahçesine zeytine
Gönülü gitti hemen o engine
Seslendi yarin ol çiçeklerine
Dile geldi kıyıdan karanfiller

Yare verdin kalple olanca sevgin
Kalmasın dünyada gam ile derdin
Yeşil çalan gözlere emek verdin
Ederlezi turap ol gayri sözüne

İnleyen şu bağrı gülün gibi sev
Handan ol ver artık gönlünden ev
Vuslatın olmuş gönlünde yanan dev
Bağla yeşili kırmızıyı sarıyı

Gayri diye dillendi,
Karanfiller....
Adam derin bir uykuya daldı.

Kendini rüyaya saldı...
Kıyıdan itti zevrakiyi atladı içine...
Ya allah ya ali dedi asıldı küreklere...
Doğruldu zevraki,
Doğru enginlere..
Görünmez oldu kayık kıyıdan
Arındı pislikten,riyadan..
Huzura doğru gittikçe gitti.
Alemlerin alemine doğru...
Yunuslar sardı dört bir yanı
Adama arkadaş oldu...
Sordu baba yunus yolculuk nereye?
Adam dedi:
Haber aldım kurttan,kuşdan,arıdan,
Sagolsun yarattı beni yaradan...
Kul olduğum yârdan haber aldım
Geliyorum diye haber saldım...
Dedi yar,
Yol bilmezsin,
Demedim sana nerdeyim.
Baba yunusun bildiği yerdeyim..
Gelesin arkasından...
Eyvallah dedi baba yunus
Gelesin arkamızdan...

Havalandı yunuslar kah uçarak
Kah dem aldılar maviden dalarak
*
Şahlandı deniz bazen ol bilerek
Taç yapraklı karanfil yar diyerek
*
Baba yunus durdu birden aniden
Selam verdi geldik dedi sahiden
*
Selam aldı anaların anası
Dediki geldi adamların hası

Açıldı denizin ol kapıları
Atlastan,ibrişimden yapıları

Bindiler yeşil deniz atlarına
İndiler denizin en altlarına

Gördüler kırmızı taşlardan evi
İnciler mercanlar binlerce nevi

Görünce gözleri kamaştı birden
Denizin kızları çıktı her yerden

tTaktı tacını denizin anası
Yanıma gel aşıkların babası

Gitti yüz sürdü deniz anasına
Canı canından uçtu yapısına

Sevdin sen taç yapraklı karanfili
Ateşledin eziyet fitilini

Yanarsın artık ışığın saçasın
Sevgiye altın yollar açasın

Aç gönlünü durmadan de ederlezi
Çok sev o olsun ruhunun merkezi

Dedi denizlerin anası..

Başladılar muhabbete...
Yoktu orda gündüz gece...
Sonbahar geldi,kış geldi,
Bahar geldi,(ederlezi)

Uyandı adam....

05 ocak perşembe
yıl 2012 20:35