Edepsiz Aşka Ağıt Şiiri - Ahmet Hakan Gözcü

Yandım anam, yandım,
Bir edepsiz sevdaya kandım…
Ne yol bildi, ne yön,
Ne gece utandı bizden,
Ne gündüz aldı bu yükü üzerimden.

Ah anam…
Ben bir güle değil,
Dikene sarıldım.
Dua niyetine sevdiğim,
Bela gibi çöreklendi alnıma.
Ben o'nu adam sandım,
Meğer yüreğime kefen biçermiş…

Bile bile gittim ardından,
Gururumu eşiğe serdim,
"Al, çiğne" dedim,
Çiğnedi…
Bir kez "gel" demedi,
Bir kez "gitme" demedi…

Eline yakışmayan bir dualık oldum,
Boynumda kırk düğüm,
Gözümde gece…
Kimse bilmez, bu sevda nasıl geçe…
Geçmez…
Yüreğe saplanan bıçak paslanmaz…

Ah anam…
Ne ahlak kaldı bende,
Ne insanlık onda…
Beni benden eden,
Kendine benzetti sonunda.

Şimdi ben kimim,
Kime ağlarım, kime anlatırım bu yangını?
Bir tek sen anla beni anam…
Ben edepsiz bir aşka
Adam gibi yandım.