Şimdi bu kalp sensiz çok boş
Issız sokaklar gibi çok loş
Şimdi bu kadın perişan
Sensiz çok perişan
Ölüyorum kalbimde dermansız bir acı
Saatler gösterir mi sabahı ne acı
Ölüyorum ellerim de derin bir sızı
Hayat bırakır mı ki bu dermansız kızı
Ölüyorum önümde dağ menekşeleri
Şimdi sensizlik beklemekten daha zor
Seni sevdim, çok sevdim
Belki farkında bile değilsin
Ya da önemsemiyorsun
Sensizlik loş bir karanlık şimdi
Dileyebilir miyim kalbimden geçenleri
Sensizlik kaldırımlar kadar sessiz şimdi
Oturmuş izliyorum karşıdan geçenleri
Sensizlik 5:45 vapuru kadar anlamsız
Yapraklar savruluyor,kuşlar uçusuyor
Dört bir yana
Kanadını sere serpe açmış,gitmeye hazırlanıyor
Ve bırakıyor kendini gökyüzünün kollarına
Kabuslarım da şimdi füruzan
Ruhumda dört duvar
Kalbim esir,bedenim perişan
Durdu zaman,aktı sular
Gecenin bir vakti oldum perişan
Kimse bilmez,kimse duymaz
Attığın yakarışları
Umursamazlar da zaten
Onlar için bir çöpten ibaretsindir
Çok iştersin sevmeyi,sevilmeyi
İzin vermezler
Boş kağıtları sıraladım karşıma
Önce adını yazdım
Sonra benden aldıklarını
Sanma ki muhtacım sana
Sadece adını döküyorum satırlara
Olmadı bir şarap daha kırılır bu sessiz gecede
Derinlerde paramparça olan bu kalp
Unutur mu o gözleri ,sevdiğim
Şimdi bu yazı gibi
Kaldı kulaklarımda narin sesin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!