Ebruli Şiiri - Ömer Korkmaz

Ne yana devrilir iclal kalbin,
Hükmü katlanarak artıyor hasretin,
Ay istemeden de olsa yansıtır güneşi,
Bırak yansısın sevgimi gizleme Ebruli,

Ebruli, cenneti ayakları altına bir başka alan hanım.
O kadar güzel ki görmeden getiriyor baharı.
Haya deryası namlunun ucundaki dünyanın.
Cevherini sıksan her damlası bir asır.

Zemheriyi bilir mi devrin efratı?
Işığını çekince buz tuttu etrafım,
Aklı erer mi ehli dünya hayatın,
Gözler yetmez gönülden izle Ebruli,

Ebruli, belli şanlı bir ağacın meyvesi,
Edebi damlasa eritir edepsizi,
Nevrini döndürüyor ahirin, çehresi,
Birkaç ömürlük kal gönlüm avanesi,

Vurgun yedim en dipte, hangi iskandil ölçebilir?
Ehli kamus gam tutarda, behri beni kurtarabilir,
Serveti yeter mi beşerin dünyaları almaya,
Hangi fani ölümden geçebilir?

Ey! yol, sorarım sana, sen mi beni seçtin ben mi seni?
Cabet yok, yolun sonunda iradem karşılar eğnimi,
Ahsenü'l-Hâlıkîn öyle yaratmışki çehreni,
Cevahirler biruz kalır ebruli.