Ebemkuşağı Şiiri - Necmi Ünsal

İşte bak,
gökkuşağı!
Başka bir adı;
ebemkuşağı.
Yukardan aşağı

Tatlı bir kavis;
yerden göğe!
Renkler bitmez
öve-öve.

Hisler tomur-tomur
Tüm sırlarla
yağmur
yağar ince-ince.
Kara bulutlar gidince,
çıkar aydınlık güneş.
Bulunmaz ona eş.

Şimdi
sanki büyüdük!
Eskiden küçüktük.
İsterdik
Altından geçmek;
Dileklerden
Dilek seçmek.

Olmadı henüz dileğim!
Bilmem,
altından nasıl geçeyim!

Ebemkuşağının özü;
ışıkla damla.
O ışıkla
ağla da ağla!

Işıkla damla;
ikisi aynı anda,
benim dünyamda.

Renk cümbüşü
hasıl olur.
Deme sakın,
bu nasıl olur?
Açık açık
meydanda!
Dünyayı
bir güzellik sarar.
Renkler
en güzel karar!

Damlalar
bulunca ışığını,
durma, sen de doldur
kaşığını...

6 Mart 2004 Cumartesi, Danimarka-Køge 14.28