Ebedi Durak Şiiri - Ahmet Özdemir

Ömrü ömre kısır bir döngü bağlar
Sonunda kavuşur toprak toprağa
Gün doğar sevinir, gün batar ağlar
Gün gelir hazan düşer yaprağa

Varlığa güvenme yeller savurur
Gök patlar, yer sarsar dağlar devirir
Bir çıngı hasadı kökten kavurur
Nice sulak yerler döner kurağa

Kimi isteriktir dünyaya doymaz
Helal haram bilmez hatır saymaz
Kıssadan hisseler almayan aymaz
Bereketli tarlalar benzer çorağa

Her yol ki yürüye yürüye biter
Mekân unutulur zamanlar yiter
Anılarla silik hayal de gider
Son kapı açılır ebedi durağa...