Ebed Şiiri - Furkan Demir 3

Ruhum ebedden yana .
Her vakit eksiliyor ömür-ü taşım.
Oldu vîrane heba

Sanki tutsak ruhum,hezeyanda
Her vakit bir tebeddülat bir istila
Azad olur mu bilmem yakında ?
Sabrı kalmadı bilmem ne bu çaba?

Acısı kaplıyor iftirakın.
Bu dertte yanıp tutuşmaz mıyım?
Tek tek diyar-ı aleme giderken sevdiklerim.
Yanıp sarhoş olmazmıyım?

Sözler tükendi bu yazıda.
Çekirdek eksildi bu ağaçta.
Yolcu eksildi bu handa.
Nefes tükendi bu hayatta.

Elden ne çare gelir,olmuşla olana.
Viran olup da kaybolana.
Lokman bulamamış çare-i yeganesini.
Ne kabir kapana ne yol dura…

Her vakit bir tebeddülat-ı alem.
Bugün varız yarın yoğuz.
Niceleri geldi ,ne Süleyman kaldı ne Oğuz…
Yarın-ı dünyada biz dahi yokuz.

Yanıyor ki ah bir yanıyor.
Gönül durmaz her dakika harlanıyor.
Merak-u aver oldu acaba bu yol nereye gidiyor.
Meçhul duruyor, anca zaman gösteriyor .