gülüşündeki imlâ bozukluğunda vurdum kendimi
bizim kaderimizde bir yazım yanlışı var
fotoğraflarda bile gülmüyoruz
yırtık bir karenin içinde kalmışız
acılarımızı toplayamıyoruz
ve biz ayrı şiirlerde yaşıyoruz seninle
ezilmekten korkmadım
kaldırıma yazdım
-yaşamak da bir intihar biçimidir
göğsümde yumuşatıp sevdim seni
sert bir şarkı dinledim
bir duble rakı koydum
ve biraz ölmeyi denedim
hiç bulut yoktu
göğe yazdım
- biz ölüler, yaşamayı pek sevmeyiz
sen beni sevmiyorsun diye kırdım bütün papatyaları
şakağıma bir yumruk sıktım
biraz umut biriktirdim kirayı bile çıkarmadı
ruhum ayrılırken bedenimden
odamın duvarına yazdım
- biz umutlu adamlarız, en çok da bu yıkıyor bizi.
Kayıt Tarihi : 2.1.2016 22:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!