E s r i t e n i m Şiiri - Yusuf Varol

Geceye serpilmiş okunmaz sözcük dizimleri
belleğimde dolaşan adımlarıyla akan zaman,
dökemediğim her yazıt kanımı kurutuyor…

Eski zamanların boz gürültüsü doluyor kulaklarıma
gözlerine bakamıyorum
seni sığdıramadım ömrüme
yitirilmiş mevsimleri yutkunarak anıyorum
Geçiş,gecikiş
nefesimi imleyenlerim.
Şimdiye yüklenen kefaret renkli adımlarım
Hangi zamanın geç kalanıydı
Zamanı var mıydı
Zamanım…
özlemi iç etmenin lal ruhunu yaşıyorum
Güz mevsimi dahil akşamlar benim arta kalanlarımdı
Sokakların sessiz adımlanışlarına gece, bana da sensizlikler düşerdi;
Gecesizliğim….

Seni büyüten sözcükler yeşeriyor dilimde
ölmezliğin o tılsımlı öpüşü dudaklarımı kemiriyor
Kendimin kanayanıyım
Kanayanım…

Ahh! ... ölümsü kokusu geçmişe düşmenin
acına sancıyacağım…

Onanmaz bir deşiktir tenime sızan bu tatlı ölüş
Kıvranan bakışlarıma dek uzayan
O ebedi kangren;
sensizliğim.
Senin o siyah gülüşünle boşaltacağım damarlarımı
ve seni zerk edeceğim kendime
rengine,gözlerine özlemim
renginden aşk damıtıyorum kendime.