Duyun Dostlarım Şiiri - Eyup Şahan

Duyun Dostlarım

Gurbet elin kötü, soğuk yüzünü,
Anlatayım biraz duyun dostlarım.
Bir köşede garip kalan sözünü,
Duyunda hakkına uyun dostlarım.

Her gün yeni bir dert yaralar açar,
Dostum dedikleri garipten kaçar.
Bir duvar dibinde kendinden geçer,
Yamalı libasın soyun dostlarım.

Yutkunur derdini diyemez kula,
Ona el uzatan bahtiyar ola.
Ram olur kadrini bilmez fodula,
Eğdirir namerde boyun dostlarım.

Kanaat ehlidir bulsa da azı,
İşliyor içine kışın ayazı.
Sade mal varlığı sırtında sazı,
Çalarken gülmesi oyun dostlarım.

Gurbete düşüren sebebi anar,
Aklına geldikçe yüreği yanar.
Yanağa dökülür çağlayan pınar,
Üfleyerek içer suyun dostlarım.

Bir ömür harcanır yıllara nöbet,
Yaşama direnci feleğe nispet.
Eyüp'te gidecek sonunda elbet,
Çukurdan mezara koyun dostlarım.

Eyüp Şahan
Ankara 22.12.2012