Duyulmayan Vedalar Şiiri - Doğan Çeçen

BÖLÜM 13 – DUYULMAYAN VEDALAR

Vedalar olur bazen…
Ne göz göze bakılır
Ne de kelimeler hazırdır gitmelere.
İçinde bir boşluk açılır ansızın,
Ve sen hâlâ seviyorsundur,
O ise çoktan unutmuştur seni.

Bir gün bir sokakta yürürken,
Rüzgarla savrulan bir yaprak gibi
Geçer aklına sesi…
İsmi…
Varlığı…
Yokluğu…

Ama sen söyleyemezsin.
“Gitme.” diyemezsin.
Çünkü o zaten gitmiştir…
Ve bazı gidişler bağırmadan olur,
Bazı vedalar,
Sessizlikte boğulur.

Sen hâlâ onun için dua edersin,
O ise başka bir duanın içinde
Başka bir hikâyede
Başka birini sever belki…
Bunu bildiğin halde,
Hiç duymamış gibi yaşarsın.
Hiç olmamış gibi sevdiğin gibi…

Bazen kalbimiz fısıldar:
“Bir şey eksik bu hikâyede…”
Ve biz susarız.
Çünkü eksilen,
Onunla birlikte götürdüğümüz
Kendi kalbimizdir aslında.