1 Eylül 2005 - Yalova/Çiftlikköy
Bir insan ne kadar değiştirir seni?
Ne kadar işler yüreğine?
Ne kadar yakar içini, tek bir hamlesiyle?
Nasıl bu denli mahveder seni?
Oynamayı sever insanoğlu, çocukken oyuncaklarla, gençliğinde arkadaşlarıyla, büyüdüğünde başkalarının duygularıyla.
Aşık olanlarsa seyirci kalır, duygularıyla oynanmasına. Gözü körelmiştir aşktan, anlamaz olmuştur yalancı sözleri, sahte bakan gözleri. Kanar bütün yalanlara, farkettiklerine ise göz yumar. Kendinden fazla değer vermemeli aslında başkalarına, yandın şimdi kendi aptallığına. Söylesene, hiç bir Haziran yakmış mıydı seni; o Haziran günü kadar?
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta