Duygular ve insanlar Şiiri - Ali Admış

Kimisi, içindeki sevdayı öldürmeye çalışıyor.
Kimisi de öldürdüğünü sandığı sevdasıyla yaşıyor bu hayatı.
Heba olan yıllarına üzülüyor bazısı,
bazısı ise yaşayamadığı yıllarına.
Bir insanın hayatına iz bırakıyor başka bir insan.
Acılar hatırlandıkça gözler yaşarmaya başlıyor.
Gözler ıslandıkça, eller silmeye çalışıyor.
Bazen hiçbir el silemiyor yaşaran gözleri.
Kararan gözleri hiç kimse aklayamıyor.
Ve geçiyor zaman, geçmesini istemesek de.
Ömür geçiyor, hayat bitiyor istenmese de.
Kimisi de bir yerlerde ölmeyi bekliyor.
Can acıtan yaralarını sarıyor birileri,
bazıları ise yeni yaralar açıyor bazı bedenlerde.
Bir yerde birileri unutmayı diliyor,
kimileri ise hatırlamayı tercih ediyor.
Şiirlerde yaşıyor bazı insanlar,
bazıları ise çalan bir şarkıda.
Bir sevdalı her gece sevdiğinin fotoğrafına bakıyor,
bir başkası ise sevdalısının fotoğrafını arıyor bir yerlerde.
Mutlulukla mutsuzluk karışıyor gecenin sessizliğinde.
Bazen küskünler barışıyor, bazen ise
her gün konuşan insanlar küsüyor birbirine.
Kimi geceyi seviyor, kimi gündüzü.
Bazı insanlar ise ikisini birden yaşıyor hayatında,
geceleri gündüzlerine karışmış biçimde.
Sular seller gibi akıyor bazı aşk cümleleri.
İki insan, biri birine nefret kusuyor belki de.
Vedalar yaşanıyor, kayıplar veriliyor birçok yerde.
Kimisi çok sevdiğini iddia ediyor,
kimisi ise hiç sevilmediğini anlıyor.
Kavuşmak için dualar ediliyor.
Yalvarışların yerini haykırışlar kaplıyor.
Belki sabredenler muradına eriyor,
belki de muradına ereceklerini sanıyorlar.
Gecenin sessizliği, kimsesizliğin sessizliğine karışıyor.
Birileri "hep haklıyım" diyor,
birileri ise haksız olduğunu düşünüyor.
Vazgeçişler dolaşıyor dizelerde.
Kaybedişler yaşanıyor her mısrada.
Dertler dizeleniyor ardı ardına.
Peşi peşine ayrılıklar yaşanıyor.
Kimi yazarak, kimi okuyarak anlatmaya çalışıyor.
Bazısı dert anlatıyor, bazı dert dinliyor.
Anlatan da dinleyenin anladığını sanıyor;
hâlbuki dinleyicinin umurunda bile değil anlatılan.
Yani kısacası dostlar, birileri bir yerlerde,
kimileri kimlerle neler neler yaşıyor.
Bilmediğimiz o kadar çok şey var ki,
anlatmaya ne kalem ne de sayfa yetmiyor.
Bazı insanlar beş para etmiyor.
Bazıları ise kendini çok değerli hissediyor.
İnsan, kendine verdiği değer ile şekilleniyor.
Bu dünyada hiçbir şey baki kalmıyor.
O yüzden abartmamak lazım,
hiçbir duyguyu kabartmamak lazım.
Her şeyi o kadar da umursamamak lazım.
Yaşam bir nefes; bu nefesi boş harcamamak lazım.
Kim ne derse desin, sana sen lazımsın.
Bu kadar yeter, benim de gitmem lazım.
Sağlıcakla ve sevgiyle kalın, hoşça kalın.