Duygular EVRENİ Şiiri - Nilgün Acar

Akşamın dudakları usulca öpüyor beni
hafif nemli rüzgarlar tutuyor ellerimi
alacalı gölgeler kapatıyor gözlerimi
özlemle titreyen kollar sarıyor bedenimi
yavaşça bir itiraf fısıldanıyor kulaklarıma
biri koş gel bana diyerek çekip alıyor kollarına
arzulu ılık öpücükler yaktıkça yakıyor tenimi
artık dayanamıyorum çılgınlıklara bırakıyorum kendimi
duyuyorum her bir hücremde ayrı ayrı gençliğimi
değil okyanuslara evrene sığdıramam hislerimi
İskenderin kılıcı bile çözemez öylesine karmakarışık ki içimi
bir çağrı duyuyorum kulak veriyorum hemen
bir yol görüyorum yürüyorum hiç zaman geçirmeden
çiçek açmış düşüncelerdearıyorum duygular evrenini
kıskançlıkla saklıyorum çünkü ona sunacağım benliğimi
sıkılıyorum sığamam duygular evreninden başka yere
yalnızım avutamaz beni başka şey dizelerden öte
çılgınım isyancıyım hoşgörülmez derecede
ama mutluyum kimsenin bilmediği duygular evreninde

Nilgün acar 04.05.1976