Duygulanış 4 Şiiri - Ahmed Aştiyan

Öyle ki hâlâ yorgunluğunu atamamamiş bir hayat taşıyorsun kendinde,
Nedir içindeki bu gül sevgisi.!?
Ne acılar çektiği,
Sonsuz geçmişinden gelen, uyanma isteği.!
Işığın az ötesini yakalamış.
Daha önce hiç doğmamış birisin sen.
Rahatına düşkün değil vicdanı rahat olanın,
Pişmanlığı tepmiş, hoşgeldinler biriktiren,
Ve ekenin
Ve insanlığa iyi ve kötüye dair, onları yaşatacak kadar hayatı bilen,
Merhametinden olsa gerek,
Yoksa umudu nasıl yeşerir kötü yetişmiş çocukların,
Ah uzanıp gitse keşke
Yollar gibi
Yıllar gibi
Sular seller gibi
Anladiya anlayacağınin çok ötesinde,
Merhaba kadar sıcak
Elveda kadar şaşkın
Ve hoşçakal kadar iyimser bir sözcüğünün,
Yılların ekşimiş sesi,
Nice hatıralar biriktirip unutan
Nicesin sen
En baştan en sona
Güneşi hissetmekten öte tapmak gibi
Her doğuşunda binlerce hayat veren
Zamanında gelmek gibi,
Ne geç ne erken
Şimdi gibi şu an gibi
Varolmak gibi...