Duygu ile Mantık Şiiri - Ayhan Özbudak

Mantık ile Duygu yola çıkmışlar
Bir süre dostça gitmişler

Derken karşılarına tehlike çıkmış
Mantık saklanmayı veya kaçmayı düşünmüş
Duygu ise korkudan ağlamaya başlamış

Tehlike geçince yola devam etmişler
Bir süre sonra karşılarına
Bir tarla çıkmış
Mantık tarladaki yiyeceklerin
Zehirli olup olmadığını düşünmüş
Duygu, çok acıktığından hemen yemiş biraz

Yedikleri zehirliymiş
Mantık Duyguyu hemen kusturmuş
Duygu kurtulmuş

Biraz dinlendikten sonra
Tekrar koyulmuşlar yola

Bu sefer karşılarına su çıkmış
Duygu hemen kana kana içmiş
Mantık biraz içip matarasını doldurmuş

Yola devam etmişler
Karşılarına çıkan bir sincap sormuş:
“Nereye gidiyorsunuz? ”
Mantık eliyle işaret uzakları edip
“Ta oraya.” demiş kararlı bir şekilde
Duygu da “Mantık nereye giderse
Ben de oraya giderim.” demiş gönülsüzce

Sincap uyarmış: “Artık gitmeyin, gece oldu.”
Mantık ile Duygu söz dinleyip
Geceyi orda geçirmişler

Sabah olunca kalkmışlar
Tekrar yola çıkmışlar

Birden sevgi çıkmış karşılarına
Duygu hemen heyecanlanmış
Ve o da sevmiş, sevdalanmış çılgınca

Mantık ise doğru olur mu olmaz mı diye
Düşünmeye başlamış içten içe
Ve gidecek daha çok yolları olduğundan
“Hadi! ” demiş Duyguya, “gidiyoruz.”

Duygu hiç tereddütsüz
“Sen git.” diye karşı çıkmış
“Ben gelmiyorum.”
Mantık kısa bir süre düşünüp
“Peki.” demiş, “ama sonra bana gelme! ”

Duygu, Mantık’ın son sözlerini
Duymamış bile
Sevginin etrafında dört dönerken sevinçle

Mantık uzaklaşıp görünmez olmuş
Duygu artık sevgiyle

14.04.2006 – İstanbul