sen;
önce bakışlarımı çaldın
gözlerine tutsak ettin
beni kendimden ayırdın
kendimi tanıyamadım
şiirlerime girdin sinsice
şarkılarımda nağme oldun
dilime dolandın
ismini sayıkladım
uyumadım gecelerce
seni düşündüm
uykularımı çaldın
kalbime girdin sonra
sönmüş bir volkanı yaktın
boğazımda düğümlendi ateşin
kusamadım, içimi yaktım
içim yanıyor, acıyor ve boğuluyorum
cehennem gibi yakıyorsun
acımıyorsun
ölüme bir adım kaldı
çok yakınımda
içimde hissediyorum
içimde büyük bir deprem
paramparça duygularım
gel artık ey ölüm
öyle bir adım geride kalma
sar beni kollarına
yar niyetine sar
yalnız bırakma beni
benide cehenneme al
duygularımı çaldın
gözgöregöre böldün
dağıttın, toparlanamadım
ne kaldı geriye benden
benden ne kaldı anlayamadım
nasılda girmişsin içime
nasıl almışsın beni
nasıl yakmışsın
söndür hadi şimdi beni
söndür söndürebilirsen
bütün denizlerin suyu olsan
nehirlerin, derelerin,
yağmur ol gökyüzünden
seller gibi aksan içime
söndür hadi
söndüremezsin
öyle yanıyorum yar
öyle yanıyorum
Kayıt Tarihi : 27.10.2008 18:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!