** “Duydum ki unutmuşsun”..**

Selamünaleyküm can, iki bin on sene,*
On iki Temmuz gülüm, Pazartesi yine.*
**
Duydum ki unutmuşsun, öz aslın rengini,*
Yazık olmuş o kalbe, bulmuş şer dengini.*
**
Göz yaşların kurumuş kaskatı bir gönül,*
Zevk peşinde koşarsın, nefsine hep ödül.*
**
Mayan nedir bilmezsin, faslını kim karmış? *
Rengarenk dokuyan kim, gül tenini sarmış? *
**
Yeryüzünde can kaynar, yıldızlı gök sonsuz,*
Su berrak, hava nefis, kim yaşarmış onsuz.? *
**
Nasıl nisyana düştün, hiç hatıra gelmez? *
Kim şu alem Bânisi, yaz satıra gelmez? *
**
Gündüz hayal, gece düş, ruhuna kim üfler? *
Kim sana senden yakın, şu arzı kim süsler? *
**
Demek ki gayen süfli, faniyi yâr sanar,*
Heder olur şu ömrün, kim adını anar.*
**
Doğdun daha dün gibi, nereden bu geliş? *
Hala mı düşünmezsin, nereye bu gidiş? *
**
Biri derki “ Gel bırak, şu hayvana yol ver,*
Nefsim kâm almak ister, keş câna bol ver.”*
**
Ye ve iç tıkınıp dur, kabrine aş taşı,*
Malum haşarat pek aç, beklerler ten aşı.*
**
Yanmış dü yâr elinden, biri sol, sağ vurur,*
Gün görmedi garip can, gözlerde yaş kurur.*
**
Yaşamak, ölmek ne ki, dün vardın, yarın yok? *
Her beden toprak olur, farkı yok aç ve tok.*
**
Unutursun belki sen, kayda girer her şey,*
Faş olur cümle sırlar, hatırlanır her ney.*
**
Aşık Uslu unutma, hiç unutmayan var,*
Hafızanda saklanır, ahir Nur, yada nâr.*
**
Âşık Uslu 12.07.2010 -09:37 Samsun
Zübeyir Güngör Uslu