Duydum ki Mutlusun! Şiiri - Cesur Gölçik

Duydum ki mutlusun!
hayatı feriştahlar gibi sevmişsin,
neyine katlanıyorsun ki hayatın?
sanki kendini göklerin prensesi mi sanıyorsun!

Hayata sevinçle bakıyorsun;
eşikte oturduğum palnamış tenha köşemden sen geçerken,
o an aydınlık fışkırdı yüreğimden
o an gülüşlerini gördüm.
hayata olan bağlılığını,
o anda senin için yüce Allah’tan bin mutluluk daha istedim.

Sana olan aşkımı mutluluğumla anlatmak isterdim.
beklerim artık geçen güzel günlerin anılarını,
bir gülüşünün hatırasını ver diye…

Duydum ki mutlusun!
hayatı çocuklar gibi sevmişsin,
neyini seviyorsun ki hayatın
sanki kendini evrenin prensesi mi sanıyorsun?
hayata mutlulukla bakıyorsun,
eşikte oturduğum palnamış tenha köşemden
sen geçerken;
yüreğimin sızısından acılar fışkırdı,
o an kahkahalarını,
güldüğünde yüzünde çiçek gibi açan
güzel gamzelerini gördüm.
o an mutluydun ve umutluydun!
o an da senin için Yüce Allah’tan bin mutluluk daha istedim…

Sana olan aşkımı mutluluğumla anlatmak isterdim.
beklerim artık geçen güzel anıların zamanını
bir gülüşünün sıcaklığını yüreğime ver diye…
güneşin doğuşundaki aydınlığıyla değiştirmezdim seni.
işte! Hatırladıkça seni
kirpiklerimden akan gözyaşlarımın
acı dalgasına kaptıracağım kendimi…

Ey! Gözyaşım;
izinin yarasını bırakmadan
avuçlarımın ahesinde kal
Dicle bahtım Fırat andım olsun ki;
nehirlerin azgın sularında,
umudun dalgasında,
rüzgarların uğuldamasında,
ve pencerende
sana hep YAR demek isterdim…