Duydum ki benim için hala gitmemiş demiş

Duydum ki benim için hala gitmemiş demiş hayvanın biri
Dünyayı varlığıyla anlamlı gördüğümün meğer gör(e)miyormuş gözleri
Söyleyin ona
O, artık ayrılmalıyız dediğinde ben gittim
Geride kalan gözyaşlarımdı, hızıma yetişmeyen
O, biz ayrı dünyaların insanıyız dediğinde ben gittim
Alemden aleme göç ettim adeta
Yüreğime yasak ettim ona benzeyen kim varsa
Geride kalan küllerimdi
O, canı çıkasıca ırkları sorun ettiğinde ben çoktan gittim
Geride kalan insanlığımdı
Üzülmesin, ağlamasın diye tiyatrocu edasıyla oynadığım rolleri kıskanmış besbelli
Anlayamamış çoktan gittiğimi
Belli ki tanıyamamış beni
Onun anası güldü, ben gittim
Onun ablası güldü, ben gittim
O nişanlandı, ben gittim
O evlendi, ben gittim
Yine olsa, yine giderim
Pılımı pırtımı toplamadan giderim
Yüreğim taş kesilse giderim
Aşkı bütün yollarımı kesse
Bedenimi kanata kanata yine giderim

Duydum ki hani bensiz kalınca ölmemiş demiş hayvanın biri
Gönlü mesafelere aldanınca meğer bir hiçmiş cismi
Anlayamamış, çözememiş fukara aklıyla öldüğümü
Hem sormazlar mı her nefes alan diri mi
Ruhu gidince neylesin bu gariban bu bedeni
Ben öldüğümdeki haliyle kalysadın
Daha iyi olmaz mıydı be sevgili eski sevgili
Söyleyin ona
O yaşadı, ben öldüm
O çoğaldı, ben öldüm
Yine olsa, yine ölürüm
Belli ki aklı yetmemiş anlamaya
Her beyin yetmezmiş manaya
Belli ki haklıydı
Kendisinde bir şey yoktu
Bu yüzden anlamlandıramadı
Oysa onu güzel kılan bendeki manalardı
Yalan yok, çok öldüm ben
ölmekten anam ağladı
Bana ölüm, ona yaşamak kaldı