Duy beni Şiiri - Aysel Eğrek

Babam ne olur ! duy sesimi ....
Mezarına sarıldım, ağladım.
Toprağını sevdim ! ..,
Göz yaşlarımı , mezarına akıttım.

Ben anlattım , sen sustun,
Ben ağladım, her şey sustu ...
Göz yaşlarımı bağrına bastı toprak ...
Sanki ! Sen gibi hissettim sevdim ...

Dün saatlerce yanında kaldım,
Sarılıp uyudum, uyudum.
Seni sever gibi , toprağını sevdim,
Ellerimle hasretini yoğurdum.

Bir buçuk yıl geçti gidişinden,
Ama hiç eksilmedin içimden.
Her gün daha çok büyüyorsun,
Kalbimde çoğalıyorsun.

"Gel" desem biliyorum gelemezsin,
Gönlüm yine de çağırıyor , neyleyim...
Gel ! Sar beni, kokla beni , uyut beni ; ...
Hiç olmadı ! Rüyalarıma gel bariiii..

Çınar ağacım yıkıldı ! Gitti,
Kime güveneyim , kime gideyim ...
Kiminle konuşayım,kiminle dertleşeyim...
Çayımı, sigaramı kiminle içeyim?

Söyle babam, söylesene,
Kimin gözlerinde huzur bulayım?
Kimin yanında güvende olayım ...
Kime gidip , içimi dökeyim ..

Ak saçlarının yumuşaklığını özledim,
O emek kokan saçlarını koklayayım .
Özleminle yanıyor yüreğim,
Hasretinle kavruluyor hüzünlerim .

Babacığım ! Derdim çok büyük,
Sana muhtacım, sensizim , biçareyim
Her gün biraz daha özlüyorum....
Her gün biraz daha sensiz eksiliyorum .....

Son nefeste buluşmak dileğim,
Sonsuza değin ! Sarılmak emelim ,
O gün , o an , o dakika........
En huzurlu anım olacak , son solukta .....