Duvar Şiiri - Süleyman Toprak

Sigaramı denize attım
Alışamadığım tüm alışkanlıkları da
Suya değen bir çocuk gözyaşıyla
Şimdi topuklarımda kan var
Tırnaklarıyla toprağı eşeleyen dağ kuşları içim
İçim,sararmış şehirlerin enkaz duvarları
Sigaramı denize attım.

Sen kentli çocuklar sevdin hep
Anaların doğurgan yanlarına sürttüğüm lehçem
Ve bir haftalık kirli sakallarım
Tepeden tırnağa katran karası
Ve tepeden tırnağa yalnızlık
Akan taşralılığınla
Ağrıyan yanlarının ağrısına yaslanarak
Oral sevişmeler biriktirdin
Yere düşen elmacık kemiklerine bakma
Sen kentli çocuklar sevdin hep

Kekeme bir yaşamaktı senin yaşadığın
Bakır tenli yapraklar dökerek
Kalabalıklarda atılan gürlek nara
Bir mızrak gibi
Sana
Bir tokat gibi çarptığında
Ürperdin.
Kadeh böyle tutulur
Askerler neden tayt giyerler
Neden yan yan bakar papalar?
Kekeme bir yaşamaktı senin yaşadığın

Döllenmemiş bir sabahın son akşamı diyorum
Kalp ikiye bölünmüş
İki harf çizilmiş iki tarafa
En büyük aşkları yaralı duvarlar saklar
Sigaramı denize attım
Kalan alışkanlıklarımı da
Ben seni duvara yazdım
Kadran yalnızlığa vurduğunda
Öksüz bir akşam vedasının sen
Sen döllenmemiş bir sabahın son akşamısın.