En çok inanmak gerekirdi bir dut ağacına.
Yaprakları yeşillendiğinde, usul usul damıtırken sözlerini...
En çok okumak gerekirdi çizgilerini.
Gövdesi, tüm ihtişamı ile atan kalbime okumalıydı.
En çok ağlamak gerekirdi gölgesine.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta