Araf'ın ulu kapısı açıldı mı bir kere.
Ne çıkmak ister, ne de çıkabilir insan o nemrut boşluktan.
Arayışımın en somut hali hiç bırakır mı beni?
Sahi varlık mıdır yaşamımı canlı kılan?
Düşünmek midir varlığımı hayatta tutan?
Ne farkım kalır oysa düşünen bir taştan.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta