Düşünmeme Şiiri - Güray Özçiflikçi

Sadece sessiz ve kimsesiz
Yüksek, sipsivri bir yerde mesela
Kimseye ve hiçbir şeye dokunmadan.
Yer olmasın; ayağımın altında pamuk da istemez, demir de.
Koyu gri, bulutlu bir hava isterim yerimde,
Umutsuz bir hayat isterim gerimde.
Bir de kâğıt, kalem, masada kalan,
Boynu bükük bir kadın isterim bir de.
Eğilen boynumun, değilen gençliğimin öcü olsun gerimde.
Önümdeyse hiçbir şey... Hiçlik, "yok"luk, hiç-bir-şey!
Yanımda rüzgâr, arkamda rüzgâr, tepemde rüzgâr,
İçimde poyraz, her zamankinden.
Gitmek de istemiyorum; yazmak bile,
Yaşamak bile istemiyorum, ölmeyi bile.
Sadece rüzgâr vursun eğnime,
Sadece boşluk dolsun beynime.