Düşünme Şiiri - Kara Osman Nalbant

Dilber ne dersen de alıştım naza
Cemre suya düştü, az kaldı yaza
Düzen almaz oldu, ayar ver saza
Koparsa bağlarım, teli düşünme

Kurt olur kemirir, insanı şekler
Yar seven geceyi gündüze ekler
Her gün tüten baca sarayı bekler
Ocakta köz varsa, külü düşünme

Doğuştan âşıktır, dereler çaya
Dost eli değmezse, yıkılır saya
Bin derya sığıyor bir damla suya
Bülbül ötüyorsa, gülü düşünme

Yol vermeyen dağı delerim sözle
Dert etme her şeyi, tek beni özle
Hem yıldızı gözle hem yolu gözle
Gün doğarken eser yeli düşünme

Kara’yım bedenim sevdama köle
Kırk yıldır bir sitem etmedim güle
Yalnız kalan turna konmuyor göle
Damlaya yardım et seli düşünme