Seni Düşüneceğim Şiiri - Midayet Kara

Dayanacak gücüm yok, seni özlerim.
Yaktın kalbimi, yalan değil sözlerim.
Seni görmeden, kapanırsa gözlerim.
Öldüğüm o gün, seni düşüneceğim

Hala çınlıyor sesin, kulaklarımda.
Öpücüğün duruyor, dudaklarımda.
Bekliyorum seni, aşk duraklarında.
Gelirsin diye, seni düşüneceğim.

Seni düşüneceğim, ağırsa başım.
Belli değil ki benim, baharım kışım.
Ağlasam da akmıyor, gözümde yaşım.
Yollara bakıp, seni düşüneceğim.

Geçiyor günlerimiz, hep birer birer
Habersiz çekip gitme, el âlem ne der
Geceleri durmadan, rüyama girer
Gece rüyamda, seni düşüneceğim

Haberini aldım, yerimde duramam.
Seni severken, başkasını aramam.
Aşkım çiçektir, kimselere veremem.
Gönül bahçemde, seni düşüneceğim.

Benden uzaktasın, ciğerim sökülür
Felekle yola girsem, belim bükülür
Ağardı siyah saçlar, tel tel dökülür
Bitse de ömrüm, seni düşüneceğim

Yaşarım sanma inan, sevdiğim sensiz.
Ecel gelince başa, kaldım çaresiz.
Kazılan mezarıma, girsem kefensiz.
Mezarda bile, seni düşüneceğim.

Aylar yıl oldu bana, unutmam seni
Sevmiyorsan söyleyip, incitmebeni
Herkes giyecek bir gün, kolsuz kefeni
Gece gündüz hep, seni düşüneceğim

Midayet ’im ah vahla, geçiyor ömrün.
Kalbim senin olsa da kırıktır gönlüm.
Çare bulunmaz inan, gelince ölüm.
Öldüğüm o gün, seni düşüneceğim.
Mart 1970