Düşünebilecek Kadar Şiiri - Zennehar Yılmaz

Direniş çemberinin ilmik, ilmik dokunuşuydu benliğim
Üstüme, üstüme gelse de hayat tadı bozulsa da olsa da bayat
Narın de olmayan mısraların tümcesi olmak sıkmıyor ki canımı
Eksikliği insandan görmediğim sevmesini öğrendiğim benliğim var
Düşünebilecek kadar beynimin oluşu yetiyor tebessümüme

Sancılar çektirse de zaman kıysa da ömrüme yavaş, yavaş
Ölümü tebessümle karşılayacak kadar merhametim var
Umutsuzluğa düştüğüm zamanlarda olmuştur elbette
O zamanları bu güne taşıyacak kadar çilekeşliğe bürünmedim
Bir ben oldum benden ziyadesiyle
Tanımlanamasam da paylaşamasam da

Anlatımları eksik sevinçlerim var
Dilimi yüreğimin üstüne koydum düşünmeden akıtmasın hırslı zehrini
Algılasın içindeki ahengin rengini
Bir efsaneye döndürmeden kalan ömrünü
Dilime hükmedecek kadar hisseden kalbim var
Bazen alınganlık yaparsam da buda tek kusurum olsun insanlıktan yana
Birazda duygusallıktan doğan gözyaşlarım hesap soracak kimseyi aramayan

Uykusuz geceme hükmeden inadım var
Hayallerle doldurmak istediğim
Uykuyu zaman kaybı saydığım.
Damarlarımdaki kan akışının yavaşındandır dermansız kalışım bazen
Birazda yorgun düşen gözlerin beni aniden bırakışı
İstemsiz oluyor gözlerimin uykuya dalışı...

28.09.2012 20:28