Düşünceli adam (3) Şiiri - Mustafa Semiz

Her gün aynı yoldan,
Uzun değil kısa değil.
Bazen ışıklı ve sakin,
Hep uykulu gözlerle...

Karanlık dünyadan ,
Aydınlık ve yanlız hayat
Ormanının içinde...

Küçük bir kamp fenerinin,
Aydınlığı ile ilerliyorum.
Gönül kırıkları batıyor ,
Göz bebeklerime...

Ayaklarım ellerim titriyor.
Soğuk siyah kovuğuma
Atıyorum kendimi.
Bir ağlıyor bir tebessüm ediyorum.

Yine o kavşak ve kaldırım taşları.
Hep önümde hedefimde.
Günde iki kez giriyor çıkıyorum.
Gittiğim yön hep keder.
O yoldan dönüşümse ; hep bir kaybetmişlik...