Düştüm-1+ Şiiri - Bayram Tunca

İlkin meleğin eline güçtüm
Sonra feleğin eline düştüm
Daha sonra da zalim beşerin eline düştüm
Evvel bir güçtüm, şimdi ele ayağa düştüm

Önce ana kucağına düştüm
Sonra baba ocağına düştüm
Daha sonra, İzmir’de asker ocağına düştüm
Evvelin bir güçtüm, şimdi ele ayağa düştüm

Önce Yörük çadırına düştüm
Sonra Kula Ortaköy’e düştüm
Daha sonra da ülkede sayısız şehre düştüm
Eskiden bir güçtüm şimdi ele ayağa düştüm

Önce gurbet ellere düştüm
Sonra vefasız dosta düştüm
Ahirinde, merhametsiz bir sevgiliye düştüm
Eskiden bir güçtüm şimdi ele ayağa düştüm

Önce gözden düştüm
Sora gönülden düştüm
Daha sonra da tüm dostun dilinden düştüm
Eskiden bir güçtüm şimdi ele ayağa düştüm

Önce dizden düştüm
Sonra güçten düştüm
Daha sonra da çelmelere takılarak sürçtüm
Eskiden bir güçtüm şimdi ele ayağa düştüm

Önce karaya düştüm
Sonra saraya düştüm
En sonunda çileme yenilerek mezara düştüm
Eskiden bir güçtüm, şimdi ele ayağa düştüm

Bayram der, her beşer az veya çok şaşar
Kimi düşerek, kimi de düşmeyerek yaşar
Ama her âdemoğlu eninde sonunda düşer
Hiç düşmeyen, en son Azrail’in eline düşer

Nice âlimler ve zalimler vardı, hepsi de düştü
Nice nebiler ve veliler vardı, onlar dahi göçtü
Nice güçlü insanlar vardı, bir bir onlar da düştü
Bütün bunları düşüren güç, ne büyük bir güçtü

27.11.2000-10:20

'Aşk Ateşten Gömlek'