Düştü gönlüme Şiiri - Ertuğrul Bey

Vurduğun yerde ne yara ne iz kaldı
Geriye kalan çok şey vardı
Gözlerdeki ışık sözlerdeki ahenk ve elimde kurumuş bir çiçek...
Nefesimde sesimde heyecan
Birde kimselere vermedigim
Dilsiz sessiz yüreğimde,
Sen kaldın
Issız yollada
Sevdiğine şarkılar söyleyen
Şiirler okuyup şiirler yazan
Sesimi duyaracagim diye sana
Avaz avaz bağıran
Sonra bir marifetmiş gibi
Yağan yağmura aldırmadan
Sokak sokak dolaşan,
Dolastikca sırılsiklam ıslanan,
İslandikca daha çok azmedip
Daha çok hırslanan
Kelimelerle kavgalar edip ettikçe
Kendine daha çok kızan
Yağmur kesilince kabuğuna çekilip susan.
Saatlerce anlamsız anlamsız
Gökyüzüne bakan
Sanki bir haber gelecekmiş gibi
Meraktan çatlayan
Kararinca hava gereksiz bir telaşa kapılan
Herşeyden etkilenip herşeyden korkan o bendim aşk bendim

Anlatmaya çalıştığım şeyi
Bir türlu anlatamıyorum
Anlatsam ne olur sesimi duyurmıyorum
Aslında Gökten gelen o kar tanesini çok ama çok iyi tanıyorum
Bir yere birde aklıma vurdu
Vurgun yedim gönlün gönlüme DÜŞTÜ
Bilerek isteyerek tutmadım ARTANEM
ÖMRÜN ÖMRÜME DÜŞTÜ