Aşkın ateşiyle yandıkça gönül
Bir sahradan, başka sahraya düştü!
Kurtulmak istedi belâ ağından
Düştüğünden şedit belâya düştü!
Hâline merhâmet etmedi kimse
Merhamet yine o şehlâya düştü!
Divâne, dediler derdi şifasız
Şifasını vermek Leyla’ya düştü!
Şikâyet etti de elâ gözlüden
Bir başka gözleri elâya düştü!
İsyan ile tüketti tüm ömrünü
Kurtulması yüce Mevla’ya düştü!
Cevheri elmastan kıymetli idi
Zilleti düşünce, kalaya düştü!
Güldü tüm âleme, alay ederek
Sonunda kendisi alaya düştü!
Dolaştı, gurbette hasret sılaya
Yolu son nefeste sılaya düştü!
Ne acı, bekânın yolunda yalnız
Uğurlamak onu salâya düştü!
04.09.1997
Abdulkadir KaramanKayıt Tarihi : 21.4.2003 09:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)