Düşmektir Kaidesi Tüm Masalların

Masallar uydur bana
Unutalım tüm başlangıçları
Bir varmış, bir yokmuş
Hep vardım, hiç yokmuş
Gibi sonu hep aynı
Gibi acımsı, buruk kabusları
Unuttur bana.

Bu şehirde herkesin bir bildiği var
Dedim benim de olsun.
Sizden farklıydım, ama
Madem şimdi ben de biliyorum
Konuşturabilirim artık kusurumu
Bir farkımız kalmayacak ey insanlar.
Ben de bir masaldan düşebilirim
Birhan söylemişti hem, bir masalın ağırlığı
Nerden baksan bir taş kadar.

Öfkeyle kalktım oturmayı unuttum
Kedim bile gözlerini kaçırıyor acımdan
Bir yan bakışı var ki o bakış
Utan diyor kusurundan.
Fakat tüm kusur saçlarımın
Hatırlıyorum
Kırılmaya ilk oradan başladım.

Bir kelime yalnızca bir kelimedir
Ya başka nedir?
Tınısını unuttum sevincin
Öyle uzak, öyle sarı ve sıcak
Anımsayamıyorum fakat
Nasıldı sesi?

Kederden kör olmuş yüreği.
Acısını etine bastırıyor
Ki sönsün.

Kulaklarını dikmiş tavana
Soruyor
Görmeyen göz, göz m’ola?

Hep mutlu bitmiyor masalların sonu
Rüzgar kan savuruyor bileklerime
Müjgan ıslak
Dökmüş gibi yaşını, ıslak
Yumuyorum gözlerimi toz kaçmasın.
Kare kare geçiyor tenimden anılarım
En acı olanı gelip kırıyor kanatlarımı,
Bu gök turnalara mezardır anladım.

Öyle masalsı, kanıma karışan ağusu
Gözlerinden yayılan kehribar kokusu.