Düşman Şiiri - Ahmet Fatih Yıldırım

hafifçe dokundu yanağına narin yaprağın rüzgar
fısıldadı kulağına birşeyler...
anladım benden bahsediyorlar
sevmiyolar beni ne yaprak ne rüzgar.

sırtındaki yükün ağırlığından şikayetçi
zifiri siyah minik karınca,
sanki o bile istemiyor, dua ediyor;
'çek cezanı, bul belanı,
aldın mazlumun ahını.'

çektiğim iskemle gıcırdadı, masa örtüsü kaydı,
yemek üstüme döküldü,
cüzdanım kendini evde unuttu.
yeter! ne istiyorsunuz benden?
bıraktınız bir büyük mutsuzluk içime,
geçmişten geleceğe, sizden bana yadigar...