Düşlerim Utanır! ..

Hüzündü göçebe kuşlara öykünüşün
Susuz suskun bırakan bir eylem
Emeğinde teri olmayan bir işçilik
Patronu sendin kararlarının mağduruysa ben
Yadımda acının rengindeyken sen
Düşlerim utanır sensiz olduğunda
Sevdamın arsızlığında utanmadım hiç kendimden
Seni sevmek gibi bir erdemim var benim
Gitmek dediğin günden beri
İçinde sevdası kanayan bir adamım artık
Ömrümün kilometre taşlarına özlemini adımladım
Hasret hasret işledim bakışlarıma seni
Tuz oldun bastım yarama
Su oldun serptim yangınıma
Ne sağalan yaram
Nede sönen yangınım var
Kül ve ateşin dansında
Sana közlenmek gibi bir onurum var
Uzaklara…sağırlıklara çığlıklarım
Ahlarım kör karanlıklara
Mevsimsizliğin coğrafyasında
Seni yaşamak gibi bir erdemim var benim
Çaresiz bıraktın neyleyim..
Gittin kanattıklarını acıttıklarını bile bile
Göğsümün içinden tutuştu yangının
Yarası sağalmayan bir yüreğin
Azaran sızısıdır yazdıran bu dem
Kahır mektebinin mezuniyetsiz öğrencisiyim ben
Dönülmeyen gitmelerin demirbaş eylecisi de sen
Ecelin azrailsizi de mevcutmuş öğrettin
Musallaya değmeyen kefene sarılmayan
Ölü bir beden benden geriye kalan
“Ölümler çıplak gelir
Geceyi indirir yavaşça gözlerine
Benden geçmek kolay değil
Feryat eder ateş sözlerime”
Ölüm utanır yar sensiz olduğunda..